Twórczość literacka

Za siódmą ciszą 
za spuszczeniem powiek
stoi dom.

Zamknęłam drzwi,
zaryglowałam okna,
aby nie wypłynęło morze,
aby nie wywaliło ścian
aby nie wyleciały korytarze szeptów.

Zamknęłam go na zawsze.
[...]

Była sobie raz dziewczynka, która mieszkała w wielkim mieście. Miała na imię Ewa.

Miasto było bardzo zniszczone. Wokół budowano jednak nowe domy i usuwano zewsząd gruz.

Pewnego razu, przechodząc obok opuszczonej kamienicy, Ewa zauważyła, że ktoś ją obserwuje.

Przez drzwi wpada do ciemnej kuchni słabe światło elektryczne. Pytam przez próg:

– „Dlaczego gosposia nie zaświeci?"

Chcę również zapytać – „Czy jest Adam?", ale spojrzenie mojej gosposi mówi, że go nie ma i że nie należy wszczynać rozmowy na ten temat.